Home sweet home

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik alweer een maand in Nederland. En met mijn aankomst in Nederland is mijn avontuur in Mongolie ook tot een eind gekomen. De tijd is echt voorbij gevlogen.

De laatste weken nadat ik weer terug was in Mongolie in september, waren hectisch. Allereerst moest ik in UB mijn visum regelen voor de terugreis door Rusland, daarna richting Arvaikheer voor het inpakken van m'n koffer en het afscheid nemen van de mensen daar en Arvaikheer zelf. Omdat het allemaal zo snel moest, had ik eigenlijk weinig tijd om er bij stil te staan en liet het maar gebeuren zoals het kwam.

Op woensdag zijn weer naar Arvaikheer gegaan en op dinsdag met de VSO-staf alweer richting UB. De auto was afgeladen vol, we bleken ineens toch nog best veel dingen verzameld te hebben en ook Leah (andere VSO-volunteer) ging mee naar UB met 2 fietsen op het dak. Wat waren wij blij dat we met de VSO-auto mee konden rijden, want in de bus was dit echt een hele onderneming geworden. :-)

De weken daarna in UB stonden in het teken van het afmaken van ons rapport, het vieren van afscheidsfeestjes en het doen/zien van de laatste dingen die we nog graag wilden doen/zien voordat we weer naar Nederland gingen. Dit is uiteindelijk allemaal gelukt, de eindpresentatie is gegeven, het rapport is af en ik heb afscheid genomen van Mongolie en alle mensen die ik daar heb leren kennen.

En op 18 oktober om 13.50 was het dan zover, Dorieke en ik gingen met de Trans-Mongolie Express terug naar Moskou (100 uur Non-stop!!!).
Dorieke en ik hadden samen een coupe voor 4 personen (zie foto's). Toen we zagen dat het best een kleine ruimte was, hadden we de stille hoop dat er niemand meer bij zou komen, maar dat het zo rustig zou blijven, dat hadden we dan weer niet verwacht. We begonnen namelijk in UB met een Mongoolse familie en een Rus even verderop, maar bij de grens met Rusland stapte de Mongoolse familie al uit en bleven we alleen over met de Rus en onze wagonstewardes. En op de 3e dag stapte ook de Rus uit en hadden we de hele wagon voor ons alleen. Daar ging het hele idee om interessante mensen te ontmoeten op deze wereldberoemde treinroute. Maar ondanks dat was het een mooie reis.
Het eerste stuk was ook direct het mooiste stuk. Langzaam gleed het Mongoolse landschap aan ons voorbij, eerst UB met de moderne gebouwen, de ger districten en de onvermijdelijke luchtvervuiling/smog, daarna kwamen de uitgestrekte landschappen, de welbekende kuddes met schapen en geiten, de paarden. De heldere blauwe luchten...
In de vroege ochtend reden we langs het grootste zoetwatermeer ter wereld, het Baikalmeer. Ook een prachtig gezicht... In de dagen daarna bestond het uitzicht voornamelijk uit berkenbomen. Eerst kaal, maar naarmate we dichterbij Moskou kwamen, zaten er meer blaadjes aan. Waar het onderweg al meer op winter leek (1 dag sneeuw gehad), was het in Moskou nog herfst met alle kleuren die daarbij horen. En na 5 dagen in de trein gezeten hebben en onze voorraad met eten langzaam in te zien teren, was het heerlijk om op zaterdag lekker door Moskou te slenteren en te genieten van de bewoonde wereld met heerlijk eten. Helaas was vanwege een concert het Rode plein afgesloten en konden we alleen vanaf de zijkant nog een glimp ervan opvangen. Het is jammer dat je voor Rusland een visum aan moet vragen, maar anders is Moskou zeker een bezoekje waard!

Op zondagochtend zijn we vanaf Moskou via Riga naar Dusseldorf gevlogen. Daar stond natuurlijk Ibrahim op me te wachten en tot mijn grote verrassing ook een groep vriendinnen compleet met een spandoek en ballonnen. Echt zo leuk! Thuis in Deventer wachten ook mijn ouders nog op me, dus mijn welkom was helemaal super!

En nu ben ik ondertussen alweer een maand thuis, en ook hier vliegt de tijd voorbij.
Dit was dus ook mijn laatste verslag van mijn reis in Mongolie. Via deze weg wil ik jullie bedanken voor het volgen van mijn verhalen en natuurlijk alle reacties.


Tot snel!

Aly Loes