The Mongolian way

Hallo allemaal,

Het heeft weer veel te lang geduurd dat ik een nieuw bericht op mijn site heb geplaatst. Zie het maar als een goed teken dat ik het hier erg naar mijn zin heb en zo veel beleef dat ik geen tijd heb om het allemaal op te schrijven. :-) Sinds mijn laatste bericht is er weer heel veel gebeurd: ik heb heerlijk vakantie gevierd met Ibrahim, we hebben VSO summer conference gehad en ik heb 10 trainingen gegeven de afgelopen weken. Dus bereid je maar voor, het wordt een lang stuk deze keer. :-)
Maar ik zal bij het begin beginnen: vakantie!!!

Vakantie:
Helaas, maar eerlijk is eerlijk, stond op 14 mei rond 6 uur 's ochtends Ibrahim op Chinggis Khan Airport in Ulaanbaatar op mij te wachten in plaats van andersom. Niet helemaal wat we in gedachten hadden, maar zijn vliegtuig was een half uur eerder geland en mijn taxi was een half uur later dan afgesproken... :-( (*sorry* lief, maar wie landt er dan ook zo achterlijk vroeg... ;-)). Ibrahim begon zich al zorgen te maken of hij me in de aankomsthal echt niet gemist had, maar nee helaas er was echt niemand... Gelukkig kwam ik kort daarna toch met de taxi voorrijden en konden we elkaar na 3 maanden weer in de armen sluiten. :-) Hoewel we het ons toen nog niet bewust waren, was met het te laat komen van mij op het vliegveld, de toon voor de rest van de vakantie wel gezet. Want niet alles ging helemaal zoals we het gepland hadden, maar dat wordt in de rest van mijn verhaal wel duidelijk. :-)

De eerste dagen hebben in Ulaanbaatar doorgebracht in een van de 'betere' hotels van de stad. We hadden een fijne ruime kamer, maar helaas liet de service af en toe te wensen over. Maar dat schijnt hier heel normal te zijn, dus nadat we onze verwachtingen bijgesteld hadden en 4x om een extra badjas en schone handdoeken gevraagd te hebben, hebben we toch een erg prettig verblijf gehad. Onder het motto ‘ niks moet, alles mag’ hebben we hebben lekker op ons gemak door Ulaanbaatar gezworven, lekker gegeten en we zijn naar het nationaal ballet geweest.
Op maandagochtend zijn we met de bus van 8 uur naar Arvaikheer vertrokken en rond 4 uur 's middags waren we thuis. We hebben toen verder rustig aan gedaan en kon Ibrahim zijn tas uitpakken. Het grootste gedeelte wat daarin zat was namelijk voor mij. :-) O.a. zomerkleren, chocola, drop, kaas en beerenburg. (Op het moment zijn we heerlijk van de kaas aan het genieten. Mmm...)
De dag daarna zijn we boodschappen gaan doen en hebben we ons voorbereid op onze 2 weekse rondreis door het Hangai gebergte en de Gobi woestijn.
De volgende ochtend werden we opgepikt door onze chauffeur en hebben we onze spullen ingeladen. We zijn richting Kharkhorum gereden waar we eerst het Erdene Zuu Monastery hebben bezocht. Toen zijn we doorgereden naar een museum waar ze verschillende Turkse voorwerpen hadden. Helaas was het museum nog niet helemaal af en was het niet heel bijzonder, maar ach, we waren nu toch in de buurt. :-)

De 2e stop die we maakten was bij een herdersfamilie. Het was de bedoeling, was ja..., om daar 1,5 dag te blijven en mee te helpen en het 'echte' nomadenleven te ervaren. De familie had naast een paar koeien wel schapen en geiten, maar die graasden aan de andere kant van de steppe. En behalve 1 paard en een hond was er verder geen beest te bekennen. Maar goed, het zou wel goed zijn dachten we en we hebben ons tentje opgezet. Na wat rondgewandeld te hebben zijn we een heerlijk verantwoorde maaltijd gaan maken en toen we daarna goed en wel in onze tent lagen, ging het steeds harder waaien. De familie had nog wel aangeboden dat we in hun ger mochten blijven slapen, maar wij hadden zoiets van: de tent is prima. Helaas maakten we daarin een kleine denkfout aangezien het zo hard ging waaien dat we bijna weggewaaid zijn. Het enige wat de tent aan de grond hield was dat wij en onze spullen erin lagen, maar meer dan dat was het niet. Samen met onze chauffeur en herder hebben we de tent afgebroken (voor zover je nog van afbreken kon spreken...) en hebben we alsnog in de ger geslapen. Met een lammetje op het voeteneind, dat dan weer wel. :-) Na het melken van de enige koe de volgende ochtend, hebben we besloten om door te gaan naar de familie waarmee we 4 dagen zouden gaan paardrijden. Onderweg daarnaartoe zijn we door de prachtige Orkhon valley gereden en halverwege het Tuvkhun monastery bezocht.

De dag daarna zijn we richting de familie gereden waar we paard gingen rijden en onderweg nog de Orkhon waterval bekeken. (Met een beetje fantasie konden we er een waterval van maken, aangezien er nog geen water stroomde…) Toen we bij de paardenfamilie kwamen warden we vriendelijk onthaald en kregen direct heerlijke verse yoghurt voorgeschoteld. We kregen zelfs te zien hoe ze een schaap op traditionele Mongoolse wijze slachtten. Erg interessant om een keer mee te maken. Rond een uur of 5 werden dan eindelijk de paarden opgezadeld en al onze bepakking op het pakpaard gehesen en zijn we gaan rijden. Dit was de ideale mogelijkheid om even aan onze paarden te wennen en voor Ibrahim helemaal aangezien hij nog nooit op een paard gezeten had. Maar het ging echt super goed! Na ongeveer 2 uur rijden, hebben we op een mooi beschut plekje tussen de lavastenen onze tent opgezet en is Ibrahim hout gaan zoeken voor een vuurtje en heb ik een overheerlijke maaltijd gemaakt (toch...?!? ;-)).

Onder het genot van een drankje en een glaasje (of 2,3...;-)) vodka van onze gids, hebben we nog even gezellig zitten kletsen (voor zover dat gaat in het Mongools) en naar de prachtige sterrenhemel gekeken.
De volgende ochtend hebben we onze spullen weer opgeruimd en met behulp van wat voorbijgangers het pakpaard weer bepakt. Het was heerlijk weer en na een ritje van ongeveer 2 uur kwamen we aan bij een aantal gers. Onze gids maakte duidelijk dat hier familie van hem woonde en dat we hier even konden pauzeren (hadden we dat maar nooit gedaan…). Na een tijdje in de ger gezeten te hebben en weer verse yoghurt gegeten te hebben zijn wij even naar buiten gelopen om de omgeving een beetje te bekijken. Toen we een tijdje later terug kwamen, lag onze gids heerlijk in de ger te slapen en stond ere en halve fles vodka op tafel… Die had hij in een uurtje in z’n eentje naar binnengewerkt. We dachten nog sociaal te zijn en hebben de beste man nog even een kwartiertje laten liggen, maar toen vonden we het echt wel tijd om weer verder te gaan. We hadden lang genoeg gewacht, dus hij werd wakker gemaakt en aangespoord om te vertrekken. Op dat moment ziet hij de halve fles vodka staan en gebaart naar ons dat die eerst nog even op moet. Binnen 2 slokken is de fles leeg… Toen hij dan eindelijk op z’n paard zat, bleek hij zich niet echt lekker te voelen (nee, vind je het gek..?!?!). Maar goed, snel genoeg bleek dat hij echt te dronken was om nog op een paard te zitten. Op een zeker moment moest ik nog in galop achter onze gids en pakpaard aan omdat ze er met hem vandoor gingen….Zelf kon hij niks meer. Uiteindelijk hebben we een goed plekje gevonden bij de bosrand en heb ik hem van z’n paard geholpen, terwijl Ibrahim de paarden vasthield. De gids is op handen en knieen op de grond gaan liggen en is in slaap gevallen. Hij heeft minstens 6 uur liggen slapen en in die tijd hebben wij ons tentje maar weer opgezet, paarden afgezadeld en een vuurtje gestookt. Achteraf natuurlijk een grappig verhaal, maar op het moment was het iets minder leuk. Het was tenminste niet wat we voor ogen hadden… Niet dat we ons niet vermaakt hebben, want we waren samen, het was super mooi weer en we zaten op een heel mooi plekje om te kamperen. Een voordeel was wel dat we nu in ieder geval gewaarschuwd waren en de we hem de daarop volgende dagen redelijk van de drank af kunnen houden. Laatste dag was hij daar zichtbaar chagerijnig door, maar goed dat was niet ons probleem. :) Al met al hebben we heerlijk kunnen paardrijden, de omgeving was geweldig, we hebben heerlijk gekampeerd (op de laatste nacht op een ondergrond van keien na…) en ik kon me natuurlijk geen beter gezelschap wensen. :)
De bedoeling was om na het paardrijden direct door te gaan richting de Gobi-woestijn, maar we waren allebei moe en smerig, dus hebben we besloten om toch nog een dag naar Arvaikheer te gaan om lekker te kunnen slapen, te douchen en lekker te eten. Achteraf bleek dit een hele goede keuze aangezien het bijna die hele dag geregend heeft. De dag daarna zijn we doorgereden naar de Gobi-woestijn. Dit was weer een totaal andere beleving dan de Hangai zone. Het was er een stuk warmer, dus de winterjas kon eindelijk uit en het t-shirtje aan. Eindelijk... :-) Eerst zijn we naar de Doctor Sand dunes gereden, dit zijn zandduinen waarvan de Mongolen geloven dat ze een heilzame en genezende werking hebben op het menselijk lichaam.
Vanuit daar zijn we naar Bogd gereden, de soum waar we zouden overnachten. Helaas was de eigenaar en daarmee ook de sleutel van het hotel onvindbaar en waren we genoodzaakt om onze tent weer op te zetten. Op zich geen probleem, ware het niet dat het tegen de tijd dat we naar bed gingen weer enorm hard ging waaien. Wederom was onze tent niet bestand tegen zoveel natuurgeweld (maar ach ja, wat wil je van een tent van 2 tientjes, waarbij de binnen- en buitentent ook nog eens van elkaar verschillen... :-)). Na het een tijdje aangezien te hebben, hebben we besloten om de tent af te breken en onder het tentzeil te gaan liggen (zie foto's). En eerlijk is eerlijk, dat was de beste keuze ooit. We hebben heerlijk in onze warme slaapzakken naar een geweldige sterrenhemel met heel veel vallende sterren liggen kijken. Hoe romantisch!?!:-)

Daarna zijn we naar de Tsagaan agui/White cave gereden. Volgens de beschrijving: Deze kristal grot is 40 meter lang en is wereldberoemd door haar schoonheid en de sporen van mensen die er 700.000 - 800.000 jaar geleden leefden. Helaas was het iets minder spectaculair dan beschreven, maar ach, wij waren ondertussen wel wat gewend. Op de weg er naar toe hebben we in ieder geval heerlijk genoten van de geweldige uitzichten, de uitgestrekte vlaktes en de bergen waar de sneeuw nog op de toppen lag. Verder zijn we nog naar Khongoryn Els geweest, de spectaculaire (dit keer dus wel :-)) zandduinen van 200 meter hoog, 180 km lang en 6-12 km breed. Deze duinen worden ook wel de Singing dunes genoemd vanwege het geluid dat ze maken als de wind er tussendoor waait. Hier zijn we 2 dagen geweest en hebben we heerlijk van het weer en de omgeving genoten. Het leukste was dat we op een kameel de duinen gingen verkennen. Van onze laatste 2 stops, Yolin Am en Bayanzag, de Flaming cliffs kan ik heel veel vertellen, maar de foto's zeggen veel meer. Al is het op een foto nooit helemaal over te brengen, maar het idee is er. :)
Onze trip naar de Gobi woestijn was weer totaal anders dan het eerste gedeelte van onze trip. De uitzichten zijn echt geweldig, je kunt echt uren rijden en helemaal niks zien, zover je oog rijkt. Maar aan de andere kant is de omgeving ook weer heel divers. Zandduinen, rotsen, bergen, velden vol bloemen, heel veel kamelen. En we hebben zelfs een wilde ezel/paard gezien (wat heel zeldzaam was in dat gedeelte van de Gobi), gazelles, ibexen en we zijn zelfs een slang tegen gekomen. Genoeg diversiteit dus. :)

De laatste dagen van onze vakantie hebben we in Arvaikheer doorgebracht, zodat Ibrahim ook een beetje een idee kon krijgen van hoe ik hier woon en werk. We zijn samen naar de vleesmarkt geweest en hij heeft zulk lekker vlees uitgezocht en klaargemaakt, dat ik voor het eerst lekker schapenvlees gegeten heb hier in Mongolie!!! Ik ben dus ook heel erg blij dat we extra meegenomen hebben en dat dat nu onze vriezer ligt. Heerlijk klaargemaakt door Ibrahim. Mmm.

Om een lang verhaal kort te maken, we hebben echt heel veel gezien en beleefd en samen een heerlijke tijd gehad. Die 3 weken waren echt veel te kort!!!

Summer conference:
Na mijn vakantie kon ik eigenlijk direct door naar de Summer Conference van VSO. 's Ochtends heb ik eerst Ibrahim naar het vliegveld gebracht en met pijn en moeite afscheid van elkaar genomen. Daarna heb ik Dorieke weer opgepikt (zij was een weekje met vakantie in Nederland), want zij kwam aan met het vliegtuig waar Ibrahim mee zou vertrekken. En toen zijn we naar het kantoor van VSO gegaan, om samen met de andere volunteers naar een ger kamp in de buurt van Darkhan te gaan.
De Summer Conference was erg gezellig, het was leuk om iedereen weer even te spreken en te zien. We hebben lol gemaakt, bier gedronken, karaoke gedaan, maar ook nuttige dingen. Sinds een paar weken is bekend dat VSO over 3 jaar Mongolie gaat verlaten. De status van Mongolie is verandert van een laag inkomen land naar een midden inkomen land. Hierdoor wordt het grootste gedeelte van de financiering voor ontwikkelingswerk stopgezet. Hierdoor en omdat er wereldwijd minder fondsen beschikbaar zijn voor ontwikkelingswerk, heeft VSO Internationaal besloten om hun strategie te wijzigen en zich meer te richten op lage inkomens landen en landen waar ze relatief meer mensen kunnen bereiken. In vergelijking is Mongolie namelijk maar een heel klein land wat het aantal inwoners betreft. Samen met de VSO staf hebben we een strategie proberen te maken hoe we het beste uit Mongolie kunnen vertrekken. Er zijn heel veel goede ideeen naar voren gekomen, maar er zal nog wel heel wat moeten gebeuren voordat het echt handen en voeten krijgt.

Field trip:
Nauwelijks 2 dagen thuis in Arvaikheer en we moesten alweer op weg, dit keer voor een field trip. Samen met Dorieke, Tumen, onze tolk en een chauffeur vertrokken we maandagochtend om 7 uur om bij 10 verschillende herdergroepen trainingen te gaan geven over value adding en marketing. Al met al zijn we 8 dagen in het veld geweest en hebben we dus bij 10 verschillende groepen trainingen gegeven.
Het was een leuke en leerzame periode. Zowel voor de groepen aan wie we training gaven, maar ook voor onszelf. Het is mooi om te zien dat de mensen hier heel graag iets willen veranderen aan hun situatie, maar dat ze er vaak de mogelijkheden of kennis niet voor hebben. Ze waren erg blij dat we er waren en we hun konden helpen om net dat beetje inzicht krijgen waardoor ze hun producten beter kunnen presenteren of makkelijker kunnen verkopen. Het hoeven geen grote veranderingen te zijn, maar het zijn soms net de kleine dingen die ervoor kunnen zorgen dat ze inkomen kunnen verbeteren. En daar doen we het uiteindelijk allemaal voor. :-)
Na het harde werken is er natuurlijk tijd om even te relaxen en te socializen. Dit ging over het algemeen gepaard met vodka (al dan niet zelfgestookt), aaruul, yoghurt, snoep en schapenvlees. En tijdens de laatste trainingen ook nog de Airag, de gefermenteerde paardenmelk. Hier echt enorm populair, zelfs kinderen krijgen het te drinken (7-8% alcohol). En uit respect voor de mensen neem je altijd wel een slok, maar echt lekker is anders. Het is zuur en proeft naar paard. En dan mag ik zo'n paardenfan zijn, maar het is niet lekker om te drinken. Maar goed, net als 'zoete thee' wen je ook hier aan. :-)
Tijdens haar verblijf in Nederland had Dorieke ook een klein flesje beerenburg meegenomen en voordat we op field trip gingen hadden we bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn om die mee te nemen. Dan konden de mensen eens iets anders proeven dan vodka en ook onze collega Tumen was er erg benieuwd naar. Dus op de eerste avond, kwam het idee om die fles maar open te trekken en iedereen er wat van te laten proeven. Tenminste, dat was het idee... Want op het moment dat de fles aan de gastfamilie overhandigd werd, begon de discussie of ze hem wel open konden maken, want zulke speciale giften moeten eigenlijk geofferd worden aan de goden. Iedereen zat er verlangend naar de fles te kijken, benieuwd wat er nu eigenlijk in zou zitten en hoe het zou proeven. Ook Dorieke en ik zaten verwachtingsvol te wachten tot er een beslissing genomen werd over wat te doen met de beerenburg. Helaas voor ons is dat nooit duidelijk geworden... De gastheer is namelijk met de fles weggelopen en daarna hebben we de fles nooit meer gezien. :-( Nu hopen we maar dat de goden er van genoten hebben. Wij hebben gelukkig nog de fles die Ibrahim meegenomen heeft om ons eigen feestje te bouwen. :-)

Al met al een heel vol programma de afgelopen 6 weken, maar wel echt super leuk. Op dit moment zitten we weer even op kantoor om onze volgende trainingen en field trips voor te bereiden en natuurlijk onze rapporten te schrijven. Maar hopelijk krijgen we snel het budget en de toestemming om te gaan en dan zijn we de hele zomer onderweg om nog meer trainingen en advies te geven op het gebied van marketing en value adding.

Het is een lang verhaal geworden, maar er was ook zoveel te vertellen. Ik zou zeggen veel plezier met het bekijken van de foto's en hopelijk snel weer een berichtje van deze kant!

Ciao,

Aly Loes