De kunst van het reizen.
Door: Aly Loes
Blijf op de hoogte en volg Aly Loes
16 Juli 2014 | Mongolië, Ulaanbaatar
Na alweer 6 (!!!) weken door Mongolie gereisd te hebben en ik nu even de tijd heb om een beetje bij te komen van alle belevenissen, wil ik jullie graag in een paar stappen de kunst van het reizen in Mongolie bij brengen. Het staat niet per definitie op volgorde en het is een kleine weergave van de afgelopen weken. Hier komt het:
1. Niet stressen!
De kunst is om niet in de stress te schieten, behalve wanneer het heel erg ernstig is (maar juist dan kun je beter je hoofd koel houden). Niet iets wat alleen in Mongolie geldt, maar in het algemeen denk ik. Een voorbeeldje:
Toen ik de bus moest halen om naar Moron te vertrekken en ik (dacht ik tenminste) ruim op tijd vertrokken was, bleek het verkeer in Ulaanbaatar(UB) volledig vast te staan. De minuten kropen voorbij en die 5km met volle bepakking lopen naar het busstation was nog sneller geweest. Maar goed, bijna een uur later en iets voor 4 uur kwam ik toch nog net op tijd om de bus te halen...Dacht ik... In Mongolie is tijd namelijk geen tijd en de bus vertrok 'precies' op tijd: 3 kwartier te laat.
Alle zorgen die ik me gemaakt had over het niet halen van m'n bus waren dus totaal overbodig. Per direct mee gestopt dus. Er is altijd wel een oplossing en zoals eerder gezegd: As 't net kin sa 't moat, dan moat it mar sa 't kin. En daarbij, wat is het ergste wat je kan overkomen? Morgen gaat er wel weer een bus....
2. Geen verwachtingen.
Ook dit geldt voor alles in het 'normale' leven en niet alleen in Mongolie. Maar wederom even terug naar m'n busrit naar Moron begin juni. Ik was in de naieve veronderstelling dat er wel een asfaltweg zou gaan naar Moron, maar helaas... Na zo'n 300 km schoot de bus, tot mijn grote schrik, ineens rechtsaf een dirt road op. Foetsie was de droom om toch nog een beetje redelijk te kunnen slapen in een nachtelijke busrit van 14-16 uur. It's gonna be a bumpy ride...
3. Reis licht.
Ok, wat heb je nodig? Heel erg weinig kan ik je vertellen. Alle overtollige ballast (letterlijk en figuurlijk...) moet je van je afgooien en achter je laten. Ga er vanuit dat je over het algemeen, helemaal als je een paardrijtocht doet van 17 dagen, maar 2 setjes kleren nodig hebt en 1 voor reserve. Dit geldt voor alle kledingstukken. Mooi hoef je er niet uit te zien en smerig word je toch. Onderbroeken kun je best 3 dagen achter elkaar aan, daar merk je niks van. En als 2 onderbroeken drogen nadat je ze in een ijskoude rivier gewassen hebt, kun je de reserve weer 3 dagen aan. ;-). Met het oog hierop ligt er nu bij het Lotus Guesthouse al sinds mijn aankomst een stapel kleren en andere dingen die ik niet direct nodig heb. Altijd een schoon setje, zodat ik schone kleren aan kan trekken na die warme douche en bijvoorbeeld het jurkje wat ik mee heb, maar wat ik in de countryside van m'n leven niet zal dragen. En hoe langer ik onderweg ben, hoe minder er in m'n tas zit. Voortaan ga ik mijn tas pakken en gooi ik daarna de helft van de spullen er weer uit. :-)
4. Strategie bepalen.
Ok, hier in Mongolie moet je altijd een soort van strategie hebben. Vooral als het op het eten aankomt. Dus:
Ten eerste, zorg voor iets van zakken in je broek, trui of jas om de auruul (gedroogde blokjes zure yoghurt) in te (ver)stoppen. Het is namelijk zuur, ongelofelijk hard en niet te vr..... Maar afslaan is onbeleefd, dus doen alsof je eet en dan vakkundig in je jaszak wegwerken is de beste optie.
Dan de rest van het eten. Helaas staat Mongolie niet bekend om zijn culinaire hoogstandjes. Maar overal waar je komt, krijg je eten. Hoe vol je ook zit, het is onbeleefd om het te laten staan, dus je eet het. Al is het maar een paar happen. Maar goed, waar het dus aankomt op strategie is het volgende: of je laat het eten/drinken zo koud worden zodat je het zonder enige moeite zo snel mogelijk naar binnen kunt werken of je verbrandt bij de eerste hap vakkundig je eigen tong om daarna alles zonder ook maar iets te proeven naar binnen te kunnen schuiven.
Voordat je een keuze maakt is het wel van belang om eerst een klein hapje te proeven, want soms komt het voor dat het nog best lekker is. :-)
Het geval wil dat ik afgelopen maandag getuige mocht zijn van een ontleding van een marmot. Eerlijk is eerlijk, ik word er niet warm of koud van als ze een schaap voor m'n ogen slachten en ontleden, maar dit...
Ik kon er wel van overgeven, wat een gezicht. Wat een vies beest dat in een bak water lag te weken. IEUW! Echt ik moest mezelf inhouden om niet heel hard de ger uit te rennen en toch even te blijven kijken. Ze hadden me immers speciaal uitgenodigd om dit ritueel te aanschouwen.
Op een gegeven moment toch maar gegaan, ik kon het niet meer aanzien. Waarom? Geen idee. Heb wel vaker opgesneden dieren gezien, maar goed... 1,5 uur later was het vlees klaar. En ik kan Mongolie natuurlijk niet verlaten hebben zonder marmot geproefd te hebben. En verbazingwekkend genoeg smaakte het ook nog goed. De aanblik van een marmottenkop in de bak met vlees weerhield mij er echter van om nog meer te eten. Daarnaast wordt over het algemeen geadviseerd om niet te dicht in de buurt te komen van levende en dode marmotten vanwege de zogenaamde 'marmottenpest'. Omdat het jagen op marmotten tegenwoordig illegaal is en mij vriendelijk doch dringend verzocht is om geen foto's op internet te plaatsen, zullen jullie de foto's hiervan helaas in september moeten komen bekijken. Dan weten jullie wat ik bedoel...
5. Neem ook af en toe wat rust.
Een heel goed advies van m'n moeder. Wat zou ik ook zonder haar moeten? :-) Ok, ik heb de laatste dagen erg veel last van mijn rug en been. En omdat het reizen hier net iets anders gaat dan in NL. Iets meer dirt roads, met z'n vieren 200km op de achterbank van een auto, harde bedden, niet altijd even goed eten, heel veel indrukken en zoveel mogelijk willen doen in de beperkte tijd die ik heb, maken dat je af en toe ook even de tijd moet nemen om te herstellen en al je indrukken te verwerken. Dat ben ik nu dus aan het doen in Arvaikheer. :-)
6. Be free! Have lots of fun! Be wild! Party! Laugh! Cry! Scream! Dance! Be great!
Do I need to say more????
Tot zover. Foto's kan ik helaas niet uploaden, dus die komen de volgende keer als ik weer in UB ben. Dit weekend vertrek ik naar Kharakhorum en Bat Ulzii om daar bij een van de herders van m'n project een aantal dagen te blijven en het yakfestival te bezoeken. Daarna vertrek ik met een aantal mensen van het guesthouse voor een trip naar de Gobi. It's going to be fun!!! Dus eind juli meer vanuit het altijd zonnige Mongolie!
Aly Loes
P.S. Ik ben nu eindelijk ook in staat om te beschrijven hoe airag, de gefermenteerde paardenmelk, smaakt. Let op: de smaak van airag op zich is net alsof je karnemelk drinkt, maar de nasmaak is de smaak die je in je mond hebt nadat je hebt overgegeven. Zo'n heerlijk zure ranzige smaak. Dus voor wie zich een voorstelling wilde maken van hoe airag smaakt, bij deze. :-)
1. Niet stressen!
De kunst is om niet in de stress te schieten, behalve wanneer het heel erg ernstig is (maar juist dan kun je beter je hoofd koel houden). Niet iets wat alleen in Mongolie geldt, maar in het algemeen denk ik. Een voorbeeldje:
Toen ik de bus moest halen om naar Moron te vertrekken en ik (dacht ik tenminste) ruim op tijd vertrokken was, bleek het verkeer in Ulaanbaatar(UB) volledig vast te staan. De minuten kropen voorbij en die 5km met volle bepakking lopen naar het busstation was nog sneller geweest. Maar goed, bijna een uur later en iets voor 4 uur kwam ik toch nog net op tijd om de bus te halen...Dacht ik... In Mongolie is tijd namelijk geen tijd en de bus vertrok 'precies' op tijd: 3 kwartier te laat.
Alle zorgen die ik me gemaakt had over het niet halen van m'n bus waren dus totaal overbodig. Per direct mee gestopt dus. Er is altijd wel een oplossing en zoals eerder gezegd: As 't net kin sa 't moat, dan moat it mar sa 't kin. En daarbij, wat is het ergste wat je kan overkomen? Morgen gaat er wel weer een bus....
2. Geen verwachtingen.
Ook dit geldt voor alles in het 'normale' leven en niet alleen in Mongolie. Maar wederom even terug naar m'n busrit naar Moron begin juni. Ik was in de naieve veronderstelling dat er wel een asfaltweg zou gaan naar Moron, maar helaas... Na zo'n 300 km schoot de bus, tot mijn grote schrik, ineens rechtsaf een dirt road op. Foetsie was de droom om toch nog een beetje redelijk te kunnen slapen in een nachtelijke busrit van 14-16 uur. It's gonna be a bumpy ride...
3. Reis licht.
Ok, wat heb je nodig? Heel erg weinig kan ik je vertellen. Alle overtollige ballast (letterlijk en figuurlijk...) moet je van je afgooien en achter je laten. Ga er vanuit dat je over het algemeen, helemaal als je een paardrijtocht doet van 17 dagen, maar 2 setjes kleren nodig hebt en 1 voor reserve. Dit geldt voor alle kledingstukken. Mooi hoef je er niet uit te zien en smerig word je toch. Onderbroeken kun je best 3 dagen achter elkaar aan, daar merk je niks van. En als 2 onderbroeken drogen nadat je ze in een ijskoude rivier gewassen hebt, kun je de reserve weer 3 dagen aan. ;-). Met het oog hierop ligt er nu bij het Lotus Guesthouse al sinds mijn aankomst een stapel kleren en andere dingen die ik niet direct nodig heb. Altijd een schoon setje, zodat ik schone kleren aan kan trekken na die warme douche en bijvoorbeeld het jurkje wat ik mee heb, maar wat ik in de countryside van m'n leven niet zal dragen. En hoe langer ik onderweg ben, hoe minder er in m'n tas zit. Voortaan ga ik mijn tas pakken en gooi ik daarna de helft van de spullen er weer uit. :-)
4. Strategie bepalen.
Ok, hier in Mongolie moet je altijd een soort van strategie hebben. Vooral als het op het eten aankomt. Dus:
Ten eerste, zorg voor iets van zakken in je broek, trui of jas om de auruul (gedroogde blokjes zure yoghurt) in te (ver)stoppen. Het is namelijk zuur, ongelofelijk hard en niet te vr..... Maar afslaan is onbeleefd, dus doen alsof je eet en dan vakkundig in je jaszak wegwerken is de beste optie.
Dan de rest van het eten. Helaas staat Mongolie niet bekend om zijn culinaire hoogstandjes. Maar overal waar je komt, krijg je eten. Hoe vol je ook zit, het is onbeleefd om het te laten staan, dus je eet het. Al is het maar een paar happen. Maar goed, waar het dus aankomt op strategie is het volgende: of je laat het eten/drinken zo koud worden zodat je het zonder enige moeite zo snel mogelijk naar binnen kunt werken of je verbrandt bij de eerste hap vakkundig je eigen tong om daarna alles zonder ook maar iets te proeven naar binnen te kunnen schuiven.
Voordat je een keuze maakt is het wel van belang om eerst een klein hapje te proeven, want soms komt het voor dat het nog best lekker is. :-)
Het geval wil dat ik afgelopen maandag getuige mocht zijn van een ontleding van een marmot. Eerlijk is eerlijk, ik word er niet warm of koud van als ze een schaap voor m'n ogen slachten en ontleden, maar dit...
Ik kon er wel van overgeven, wat een gezicht. Wat een vies beest dat in een bak water lag te weken. IEUW! Echt ik moest mezelf inhouden om niet heel hard de ger uit te rennen en toch even te blijven kijken. Ze hadden me immers speciaal uitgenodigd om dit ritueel te aanschouwen.
Op een gegeven moment toch maar gegaan, ik kon het niet meer aanzien. Waarom? Geen idee. Heb wel vaker opgesneden dieren gezien, maar goed... 1,5 uur later was het vlees klaar. En ik kan Mongolie natuurlijk niet verlaten hebben zonder marmot geproefd te hebben. En verbazingwekkend genoeg smaakte het ook nog goed. De aanblik van een marmottenkop in de bak met vlees weerhield mij er echter van om nog meer te eten. Daarnaast wordt over het algemeen geadviseerd om niet te dicht in de buurt te komen van levende en dode marmotten vanwege de zogenaamde 'marmottenpest'. Omdat het jagen op marmotten tegenwoordig illegaal is en mij vriendelijk doch dringend verzocht is om geen foto's op internet te plaatsen, zullen jullie de foto's hiervan helaas in september moeten komen bekijken. Dan weten jullie wat ik bedoel...
5. Neem ook af en toe wat rust.
Een heel goed advies van m'n moeder. Wat zou ik ook zonder haar moeten? :-) Ok, ik heb de laatste dagen erg veel last van mijn rug en been. En omdat het reizen hier net iets anders gaat dan in NL. Iets meer dirt roads, met z'n vieren 200km op de achterbank van een auto, harde bedden, niet altijd even goed eten, heel veel indrukken en zoveel mogelijk willen doen in de beperkte tijd die ik heb, maken dat je af en toe ook even de tijd moet nemen om te herstellen en al je indrukken te verwerken. Dat ben ik nu dus aan het doen in Arvaikheer. :-)
6. Be free! Have lots of fun! Be wild! Party! Laugh! Cry! Scream! Dance! Be great!
Do I need to say more????
Tot zover. Foto's kan ik helaas niet uploaden, dus die komen de volgende keer als ik weer in UB ben. Dit weekend vertrek ik naar Kharakhorum en Bat Ulzii om daar bij een van de herders van m'n project een aantal dagen te blijven en het yakfestival te bezoeken. Daarna vertrek ik met een aantal mensen van het guesthouse voor een trip naar de Gobi. It's going to be fun!!! Dus eind juli meer vanuit het altijd zonnige Mongolie!
Aly Loes
P.S. Ik ben nu eindelijk ook in staat om te beschrijven hoe airag, de gefermenteerde paardenmelk, smaakt. Let op: de smaak van airag op zich is net alsof je karnemelk drinkt, maar de nasmaak is de smaak die je in je mond hebt nadat je hebt overgegeven. Zo'n heerlijk zure ranzige smaak. Dus voor wie zich een voorstelling wilde maken van hoe airag smaakt, bij deze. :-)
-
16 Juli 2014 - 22:18
Vivian Liebers :
Ha, ha; altijd goed zo'n moment van bezinning! Bedankt voor je wijze woorden!
Ondanks dat de natuur, cultuur en stilte mij heel interessant lijken, moet je Mongolië wel heel graag willen bezoeken als ik je verhalen zo lees.
Maar het maakt ook wel weer dat je de luxe van thuis meer gaat waarderen....
-
17 Juli 2014 - 00:01
Jennifer :
Oef... eens met Vivian! Verder geldt voor alle reizen vaak; neem de helft van je spullen mee en twee keer zoveel geld :-). -
17 Juli 2014 - 09:02
Fleur:
Goede tips. Ik zal ze in gedachten houden voor mijn aanstaande wandeltocht. -
17 Juli 2014 - 15:08
Dick:
Dag AlyLoes, We hebben in ons vrijwilligersbulletin weer een linkje naar je reisverslag gelegd. Alles OK? -
18 Juli 2014 - 12:20
Jopie:
Hoi alyloes leuk om je verslag te lezen. Herken daar wel veel van. Soms ook
Goed om in buurt van een raam te gaan zitten, kun je het zo uit het raam gooien. Goed voor de honden. Maar dit geld natuurlijk meer voor in Indonesië . Hier is het eten weer erg lekker. Gisteravond net geland na een lange vlucht. Pim had vanaf het vliegveld iemand anders zijn rugzak meegenomen. Konden we weer terug en hadden we ineens een tas extra. Gelukkig ervoor kunnen zorgen dat de eigenaar zijn tas terugkreeg. We zaten middernacht pas te eten toen we het eerste telefoontje uit NL al kregen met de vraag of we wel veilig waren. Ja dus. We waren een paar uur voor het neergeschoten vliegtuig langs de Oekraïne gevlogen. Volgens de collega's van saxion hadden wij een engeltje op de schouder. Het is hier wel het gesprek van de dag. Nog veel plezier. Kalm aan. Groetjes -
18 Juli 2014 - 13:09
Aly Loes:
@ Jopie: Goed om te horen dat jullie veilig zijn! Ik maakte me al zorgen. Dacht: het zal toch niet?!?! Maar gelukkig niet. Een engeltje op jullie schouder inderdaad.
Helaas zitten er in een ger geen ramen, dus kan ik het niet stiekem naar buiten kieperen. Dus dan maar in de jaszak verstoppen en later aan de honden voeren. Krijgen die ook nog eens wat. :-)
Doe rustig aan. Geniet van jullie vakantie en het lekkere eten. En kom veilig weer terug!
@ Dick: Hier gaat alles goed. Vermaak me nog steeds prima en de tijd vliegt echt voorbij. Fijn dat jullie een linkje in het vrijwilligersbulletin gezet hebben. Als ik terugkom, organiseer ik wel een dagje foto's kijken. :-)
-
18 Juli 2014 - 13:09
Aly Loes:
@ Jopie: Goed om te horen dat jullie veilig zijn! Ik maakte me al zorgen. Dacht: het zal toch niet?!?! Maar gelukkig niet. Een engeltje op jullie schouder inderdaad.
Helaas zitten er in een ger geen ramen, dus kan ik het niet stiekem naar buiten kieperen. Dus dan maar in de jaszak verstoppen en later aan de honden voeren. Krijgen die ook nog eens wat. :-)
Doe rustig aan. Geniet van jullie vakantie en het lekkere eten. En kom veilig weer terug!
@ Dick: Hier gaat alles goed. Vermaak me nog steeds prima en de tijd vliegt echt voorbij. Fijn dat jullie een linkje in het vrijwilligersbulletin gezet hebben. Als ik terugkom, organiseer ik wel een dagje foto's kijken. :-)
-
18 Juli 2014 - 21:27
Pietsje:
ga weer fijn genieten van alle mooie dingen die komen.
knuffel mem
-
25 Juli 2014 - 11:35
Duurt:
neem je wat van die gedroogde zure yoghurt voor me mee? lijkt mee heerlijk. Marmot komt niet door de douane, dus die mag je daar laten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
